6 Kasım 2009

Mundar

Gıcır gıcır dişlerimde parçalanıyor izmarit. Bu seferki beyaz. Kağıdı çepeçevre dağılıyor ağzımda. En sevdiğim kısmı geliyor sonra: iplik iplik sünger. Sanırsın ip peynir, yumuşacık! Püskül püskül damağıma yapışıyor. dilimde eski küller canlanıyor, sanki ciğerimde hissediyorum. Ama tüttürmekten çok daha zevkli çiğnemek. Neden mi dersin? Çünkü bana çocukluğumu hatırlatıyor. Şeker diye sigara izmariti çiğnerdik. Şekeri sevemedim daha sonra zaten. O ne o öyle hemen eriyip gidiyor? Hem yapış yapış. Halbuki bu ağzımdaki meret her derde deva. Birine mi kızdın? Canın bir olaya mı sıkıldı? Önce yak bir tane, çek içine püfür püfür üfle karşındakinin yüzüne. Oh olsun! Sonra söndür. Söndür ki dumanı tütsün, kurusun. Ama ıslatmak yok. O zaman tadı kaçar. Al eline, al al çekinme öyle hanım evladı gibi! Koy ön dişlerinin arasına, ısır. Isır ısır! Daha sert! Çiğne, kopar at kağıdını. Sünger kalsın sadece. Ekşitme suratını öyle. Bak bir alışsan, sırf şu hali için içersin sigarayı. Strese birebir. Benden söylemesi.

Hay! Niye kustun ki şimdi? Mundar ettin nimeti! Caanım izmariti!..

1 yorum: